brianhokke

Biografie

Als oudere broer, hielp ik mijn broer en zus regelmatig met leren, van samen huiswerk maken tot mijn zusje leren met praten of lezen. Mijn ouders oefenden altijd huiswerk met ons, dus zo kon ik ook mijn steentje bijdragen. Bij ons thuis deden we altijd alles zelf, van timmerwerkzaamheden tot het betegelen van de tuin. Eenmaal wat ouder, schoot ik ook daarbij altijd te hulp.

Doordat ik graag met m’n handen bezig was ging ik tegen het schooladvies in geen HAVO maar VBO doen. Hier koos ik voor het vak van elektricien, waarna ik een opleiding op het MBO volgde. Na mijn stage bleef ik in vakanties en zaterdagen bij het bedrijf werken. Doordat ik veel met dit vak bezig was kon ik mijn klasgenoten ook vaak helpen, dit gaf mij altijd een fantastisch gevoel.

Maar ik kwam er toen ook achter dat ik nog graag wilde doorleren. En heb toen de PABO in overweging genomen. Maar in die tijd knutselde ik ook graag aan computers. Zo hadden mijn broer en ik ons eigen thuisnetwerk opgezet en hielpen we onze vriendjes hetzelfde te doen. Toen het internet eenmaal echt geboren werd, zo rond 2001, ontdekte ik Photoshop. Tekenen is altijd al een passie geweest en deed ik op computer vooral in MS Paint. Met mijn technische achtergrond en mijn passie voor grafische vormgeving. Was het op dat moment een logische stap om voor de opleiding Grafimedia Technologie te kiezen, nu bekend als Communication en Multimedia Design aan de HRO.

De afgelopen 14 jaar, ben ik dankzij deze opleiding in beroepen werkzaam geweest die voorheen nog niet bestonden. Ik ben veelzijdig inzetbaar en familie en vrienden omschrijven mij als behulpzaam, creatief en technisch.

Tijdens mijn loopbaan heb ik ook altijd stagiaires begeleid. Kennisoverdracht is voor mij de ultieme manier om iemand te helpen omdat ze het daarna ook zelf kunnen. Ik geloof dat je iemand pas echt helpt als je het diegene ook leert om het zelf te doen. (#1 Montessori) Mijn persoonlijke overtuiging is ook dat je het meest leert in de praktijk. Door er mee bezig te zijn leer je het pas echt.

Tijdens de programmeervakken, krijg je instructies om een programmeertaal te leren, net als bij het leren van een vreemde taal, vergt dit heel veel van de intrinsieke motivatie. Je moet nieuwsgierig blijven naar hoe je problemen kunt oplossen. Een student moet daarom veel op autonomie worden aangestuurd. Door een korte uitleg te geven en vervolgens zelfstandig aan het werk te gaan, hoop ik dat studenten opzoek gaan naar de oplossing en zelf de werking ontdekken. Maar hierin schuilt ook meteen een gevaar, alleen werken uit een boek kan als eentonig worden ervaren. Daarom is het belangrijk om lessen minder statisch te maken (#3 Stevens) en hulpmiddelen in andere vormen aan te bieden YouTube, werken in groepjes of interactieve hulpmiddelen zoals Kahoot. In mijn eigen schoolperiode, werden lessen bijna altijd op dezelfde manier aangeboden, je leest het boek en maakt opdrachten. Op de Hogeschool Rotterdam, heb ik het keuzevak Cultuur van de Kelten gevolgd. De docent, toonde filmpjes in zijn lessen op videoband en hij had een selecties aan artikelen. Deze moesten we lezen en er werden onderzoeksvragen gesteld. Soms was dit een doe opdracht, ontcijfer runen of teken een Keltisch sieraad. De docent kon goed vertellen maar zocht ook de interactie op met de studenten. Ook al was dit een theoretisch vak, hij maakte er iets bijzonders van.

Nu probeer ik dit zelf ook in mijn lessen. Door te variëren in de opdrachten, ontdekken studenten overeenkomsten om oplossingen te bedenken voor de opdrachten. Elkaar helpen mag maar het is de bedoeling dat de student zoveel mogelijk zelfstandig werkt en experimenteert. Want tijdens het leerproces van een programmeertaal gaat het niet per se om de oplossing of een eindproduct maar om de weg er naartoe. De docent heeft hierbij dus vooral een ondersteunende rol. Als een student er niet uitkomt, vraag ik ook eerst wat lukt er wel. De student moet nu zijn handelingen herhalen en met mij langslopen, hier laat ik de student nadenken over hetgeen dat geleerd is. De nadruk ligt hier op wat er wel gelukt is. (#2 Malaguzzi) In mijn visie is het stimuleren op succeservaringen en aansluiting vinden op de belevingswereld van de student nodig om studenten gemotiveerd te houden.

In de klas wil ik zoveel mogelijk de beroepspraktijk, nabootsen. Tijdens mijn les loop ik daarom in de rondte en vraag ik studenten wat ze vandaag van plan zijn om te doen. Dit is te vergelijken met een dag start uit het bedrijfsleven. Hier geef ik de studenten de gelegenheid om na te denken over wat haalbaar is om die dag af te ronden.

Studenten geven aan dat ze zich op het gemakt voelen en uitkijken naar mijn lessen. Zie evaluatieformulier, bijlage C Evaluatie studenten. De studenten geven mij gemiddeld een 8.9, een cijfer waar ik erg trots op ben. Ze geven aan dat er een hoop geleerd wordt. Maar ik merk ook dat ondanks mijn vaste patrooen en keep them busy strategie (Teitler, 2009), sommige studenten nog snel zijn afgeleid. Tijdens het zelfstandig werken, tolereerde ik eerder, het even online gamen onder het mom van even een afleiding maar ik merkte dat hier misbruik van werd gemaakt dus heb ik de klas hierop aangesproken. De afspraak is nu dat er niet gegamed wordt in de les, je krijgt een waarschuwing en daarna moet je de les verlaten.

Als ik kijk naar wat ik nog meer zou willen verbeteren aan mijn lessen. Dan zou ik studenten de mogelijkheid willen bieden om mijn uitleg terug te zien. Tijdens de periode van thuisonderwijs nam ik mijn lessen altijd op. Dit kan handig zijn voor studenten die een les missen of ter ondersteuning dienen voor laat starters. Ook wil ik graag nog meer afwisseling aanbieden in mijn lessen, in de vorm van online interactie of door middel van groepsopdrachten.

© 2024 brianhokke

Theme by Anders Norén